De kerk is niet voor singles

Zondag, ik heb zin om naar een kerk te gaan. Eén waar veel jonge mensen zijn.
Over de drempel wordt mij vriendelijk een boekje in de handen gedrukt.
Ik kijk ik om me heen. Zie ik ergens bekenden zitten?
Van gezicht ken ik sommigen, maar echt vrienden zijn het niet.

Ik ga een beetje achteraan zitten. Om me heen wordt vrolijk gepraat.
Wat een grote en energieke club, denk ik wanneer ik rondkijk.
Mooie, veelal blanke, en hippe mensen begroeten elkaar.
Kleine kinderen rennen er vrolijk tussendoor. Een baby huilt.

De dienst begint. Naast me legt zij haar hand op zijn knie.
Hun kinderen gaan naar de kindernevendienst. Hij schuift wat dichter naar haar.
Tijdens de preek zie ik een aantal jongens een arm om het meisje naast hen leggen.
Het ziet er lief uit, al die stelletjes in de kerk.

Maar tijdens de preek vraag ik me af: zouden hier ook singles zijn?

Bij ongeluk

—————————————————————————————————————————————————————————-

Schreeuwend van verdriet en woede,
dat jij op die tijd precies
op die plaats moest zijn

We waanden ons veilig
Zagen niet, wilden niet zien,
dat dit moment het laatste was

Leef het leven, ga door, geniet
klinkt uitgesproken nu zo hol
zinloos en zonder kracht

Ik zie geen zin, geen samenhang
tussen jouw bestaan
en de verleden tijd ervan