Bij de kassa

Locatie: de supermarkt aan het einde van mijn straat.
Tijd: drie minuten, van 16.25 tot 16.28.
Wie ik zie en hoor: een gezette vrouw achter de kassa en een man met een bril in een ruime jas.

Een pak vla gaat door haar handen. Blieb. Een blikje perziken op sap. Blieb. Ze weegt het plastic zakje met witlof.

‘Houdt u het een beetje vol?’ De vrouw vraagt het de man, terwijl ze zoekt naar de code voor witlof.
De man is even stil. ‘Het gaat’, antwoordt hij, ‘maar het is een zware tijd..’
De vrouw toetst de witlofcode in. ‘Ja zeg, vertel mij wat.’

Blieb. De witlof schuift in de richting van de man. Ze pakt het pak wc-papier. Blieb.
Hij wendt zijn blik af van de vrouw. ‘Ik heb het er niet zo makkelijk mee’, zeg hij.
De ogen achter zijn bril worden vochtig, terwijl hij het plastic zakje met witlof in zijn tas probeert te stoppen.

Een koelkastgesprek

Locatie: een parterre in Oud-Zuid.
Tijd: voor een feestje.
Aanwezig: 1 gastheer, 1 gastvrouw, 1 kok, 2 serveersters en 35 gasten.
Gemiddelde leeftijd: 60.

Dit verbaast me, zegt hij. Hij heeft een glas wijn in zijn hand en kijkt naar de koelkast.
Ik kijk met hem mee. Zie een verzameling magneten.
Wat verbaast u?
Al deze magneten van hun reizen, zo bij elkaar.

Hij schuift een Mariabeeld naar een Hindoegod.
Verbaast het u dat ze religieuze magneten op hun koelkast hebben?
Ja. Nouja.. Ik vind het niets voor hen.
Mijn vrouw en haar broer zijn nogal anti-religieus opgevoed, snap je.

Misschien vinden ze het makkelijker te waarderen als het van ver komt, opper ik.
Hij kijkt me aan. Ik heb theologie gestudeerd, zeg ik, verontschuldigend.
Theologie? Hij verslikt zich. Mijn excuses, ik dacht dat je hier serveerde.
Dat doe ik ook.